بسیاری از افراد درون گرا به صورت مداوم نگرانی هایی را متناسب با این صفت خود تجربه می کنند؛ صداهایی از درون که به آن ها می گوید باید طور دیگری رفتار کنند وگرنه ممکن است طرد شوند. خیلی وقت ها خود این افراد نیز متوجه هستند که محتوای این گفتارهای درونی تناسبی با واقعیت ندارد اما به هر حال این مسئله آن ها مضطرب می سازد.
احساس می کنید آن طوری که رفتار می کنید، اشتباه است
بسیاری از افراد این فکر در ذهنشان نقش بسته است که افراد برون گرا، رویکرد مناسب تری دارند. مثلاً سالم تر،کارآمدتر و موفق تر از درون گراها هستند. اغلب خود شما هم می دانید که چنین فکری درست نیست؛ بهتر است موفقیت را برای خود تعریف کنید. ملاک های آن را برای خود بنویسید؛ آن وقت متوجه خواهید شد که موفقیت و پیشرفت شما به این خصوصیات وابسته نیست. تصور شما بر این است که حضورتون باعث توهین به دیگران است؛
شما فکر می کنید چون خیلی اهل صحبت و شلوغ کردن نبوده و معمولاً کم حرف هستید، پس دیگران تصور می کنند که مغرور بوده و به دیگران بی توجه هستید؛ در صورتی که این تفکر اشتباه است. نادیده گرفتن مفهوم متفاوتی با درون گرایی است. شما با رفتار خود به راحتی قادر به انتقال این نکته هستید که حواستان به احساسات افراد دیگر می باشد.
-سعی می کنید کسی باشید که نیستید؛
ممکن است برای اینکه شبیه یک فرد برون گرا به نظر برسید، تمایل داشته باشید تا هنگام حضور در یک جمع، رفتارهایی که چندان با آن راحت نیستید را از خود نشان دهید؛ برای مثال در یک مهمانی علی رغم میل باطنی خود زیاد صحبت می کنید تا مانند یک فرد برون گرا به نظر برسید و حمایت های اینچنینی را از اشخاص دیگر دریافت کنید.
شما باید توجه داشته باشید که اصالت، خصلتی بسیار مهم و اساسی است. افراد تنها زمانی به شما اعتماد می کنند که خود را پذیرفته و دوست داشته باشید. بیشتر وقت ها حتی صفت هایی که شما تصور می کنید مطلوب نیستند، احتمالاً برای فرد دیگری دوست داشتنی به نظر می رسید. پس بهتر است تصمیم بگیرید تا از این به بعد خود را پذیرفته و به خود احترام بیشتری بگذارید.
اضطراب اجتماعی و درونگرایی اغلب به اشتباه یک چیز در نظر گرفته می شود و به گاهی به جای هم مورد استفاده قرار می گیرند. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که به خودی خود فرد را رنج می دهد و نمی تواند در طول زندگی تغییر یابد. اختلال اضطراب اجتماعی یک اختلال روانشناختی است که می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و با درمان می توان بر آن غلبه کرد. اگر چه شباهت هایی به هم دارند اما درونگرایی و اضطراب اجتماعی بسیار متفاوت هستند. در این مقاله به این موضوع می پردازیم که چرا این دو با هم اشتباه گرفته می شوند. اما ابتدا ویژگی های این دو را به طور جداگانه مرور می کنیم.
نگران بودن در زمان های استرس زا طبیعی است. اما برخی افراد هر روز در تنش هستند و اضطراب دارند، حتی اگر جای نگرانی نباشد. وقتی این حالت شش ماه یا بیشتر ادامه پیدا می کند، به اختلالی اجتماعی تبدیل می شود. این اختلال در حدود هفت میلیون آمریکایی دیده شده است. متاسفانه افراد زیادی از این بیماری خود بی اطلاع هستند و بنابراین، درمان هایی را از دست می دهند که منجر به زندگی بهتر و شادتر آن ها می شود
اضطراب اجتماعی نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیتهای اجتماعی شناخته میی شود. اضطراب اجتماعی حداقل بخشی از فعالیت های روزمره شخص را مختل می کند. در واقع اختلال اضطراب اجتماعی بسیار ناتوان کننده است و در موارد شدید اضطراب اجتماعی می تواند کیفیت زندگی فرد را تا حد نازلی کاهش دهد.
علایم عاطفی
نشانه اصلی اختلال اضطراب اجتماعی تنش و اضطراب دایمی و بیش از حد است. شاید نتوانید بگویید که چرا احساس تنش می کنید یا شاید در مورد مسایل عادی مثل درآمد، روابط خانوادگی یا سلامتی خود بیش از حد نگران باشید. همه این علایم استرس زا در خواب و توانایی درست فکر کردن اختلال ایجاد می کند. شاید به دلیل بدخوابی یا همین بیماری احساس ناخوشایندی داشته باشید.
علایم جسمانی
بیماری های جسمی معمولا با اضطراب زیادی همراه هستند که عبارتند از:
یک فرد مضطرب و یک درون گرا هر دو تمایل به اجتناب از اجتماع دارند. درونگراها وقتی که تنها هستند انرژی خود را دوباره به دست می آورند، در حالی که حضور در اجتماع انرژی آنها را تخلیه می کند. این بدان معنا نیست که آنها هرگز از بودن در کنار دیگران لذت نمی برند. اما آنها همراهان خود را به دقت انتخاب می کنند و نمی خواهند زمان و انرژی خود را بر روی صحبت های کوچک و رفتن به مهمانی های بزرگ هدر دهند. آنها مکان های آرام و گفتگو های عمیق و طولانی را با تعداد انگشت شماری از مردم ترجیح می دهند.
از سوی دیگر، یک فدر مبتلا به اضطراب اجتماعی از اجتماع اجتناب می کند، به دلیل ترس از قضاوت و رد شدن، که در نتیجه یک عزت نفس بسیار پایین و یک احساس عمیق از احساس نادیده گرفته شدن است. بنابراین، یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی نیز می تواند برونگرا باشد.
ساکت بودن در جمع
درونگراها و افراد مبتلا به اضطرب اجتماعی در شرایط اجتماعی آرام و ساکت هستند. همانطور که قبلا ذکر شد، درونگرا معمولا صحبت کوتاه را دوست ندارند. و هنگامی که شما با گروه بزرگی از مردم وقت می گذرانید، به ندرت یک مکالمه عمیق و معنی دار به وجود خواهد آمد.
در این موقعیت، درونگراها آرام هستند، زیرا آنها حقیقتاً نمی خواهند چیزی را به مکالمه اضافه کنند، در حالی که فردی که با اضطراب اجتماعی درگیر است، او نیز در این موقعیت آرام است، اما به این دلیل که می ترسد که چیزی احمقانه بگوید و مورد قضاوت قرار گرفته و طرد شود. یک بار دیگر علت اصلی این رفتار، ترس و عدم اعتماد به نفس است.
سرد و مغرور به نظر می رسند
در جوامع مدرن، به نظر می رسد جالب ترین چیز صحبت کردن، باز و پر انرژی است، زیرا ما تمایل داریم این ویژگی ها را به عنوان نشانه ای از اعتماد به نفس، دوست داشتن و محبوبیت بدانیم. بنابراین، هنگامی که کسی فقط نشسته، آرام و بدون لبخند روی صورتش است، برونگراها نمی توانند درونگراها و مبتلایان به اضطراب اجتماعی را درک کنند و ممکن است فکر کند که چه چیزی اشتباه است و یا او فقط نمی خواهد با من صحبت کند.
در واقع، فرد مضطرب به نظر جدی و غیر قابل دسترس می رسد، زیرا او وحشت زده و تحت تاثیر اضطراب است، در حالی که به شدت به دنبال عشق و تایید دیگران می گردد. اما درونگراها دارای چنین شخصیتی هستند: آرام و محتاط، علاقه مند به مکالمه عمیق و معنی دار، اما نه بیش از حد با صدای بلند و صحبت سطحی.