آزمون وضعیت عمومی سلامت روان (General Health Questionnaire یا به اختصار GHQ) روشی است برای شناسایی بیماری‌های جزئیِ روانی در جمعیت عام جامعه یا بخش‌های غیر روانی بالینی برای شناسایی روش‌های مراقبت اولیه. این آزمون برای کلیه افراد بزرگ‌سال مناسب است، و به جز برای کودکان، محدودیت سنی ندارد.
در این آزمون، وضعیتِ روانی کنونی فردِ پاسخ دهنده مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد و از او پرسیده می‌شود که آیا در چند وقت اخیر تغییراتی در وضعیت زندگی او به وجود آمده است یا خیر. در این آزمون چنانچه مشکل روانی به صورت جدید در فرد ظهور کرده باشد مشخص خواهد شد. اما از طریق این آزمون نمی‌توان به مشکلات روانی نهفته و مربوط به گذشته پی برد. در آزمون وضعیت عمومی سلامت روان دو موضوع مورد توجه قرار دارد:
این آزمون روشی دقیق برای شناسایی بیماری‌های غیر روانی و مشکلات روانی جزئی است که به عدم پیشرفت آن‌ها کمک می‌کند. این آزمون به چهار شکل در دسترس است. به این ترتیب محققان و متخصصان می‌توانند مناسب‌ترین نوع آزمون را برای هر فرد، با توجه به ویژگی‌ها و شرایط وی، انتخاب کنند.
در این آزمون برای محققانی که می‌خواهند مطالعات اختصاصی انجام دهند دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌های ویژه‌ای وجود دارد.
فرم 28 ماده‌ای پرسش‌نامه سلامت عمومی توسط گلدبرگ و میلر بر اساس تکنیک تحلیل عاملی بر روی فرم 60 ماده‌ای آن طراحی شده است. این پرسش‌نامه مشتمل بر چهار مقیاس فرعی است که در هر یک از آن‌ها هفت سوال قرار دارد. عناوین مقیاس‌های این پرسش‌نامه عبارتند از:
در بخش علائم جسمانی یا زیر مقیاس اول A ، وضع سلامت عمومی و علائم جسمانی که فرد در طی یک ماه گذشته تجربه کرده‌اند ، بررسی می‌شود. در بخش علائم اضطراب و اختلال خواب یا زیرمقیاس دوم B علائم و نشانه‌های بالینی اضطراب شدید، بی‌خوابی، تحت فشار بودن، عصبانیت و دلشوره فرد بررسی می‌شود.
در مقیاس کنش اجتماعی یا زیرمقیاس سوم C توانایی فرد در انجام کارهای روزمره، احساس رضایت در انجام وظایف، احساس مفید بودن، قدرت یادگیری و لذت بردن از فعالیت‌های روزمره زندگی مطالعه می‌شود. در بخش علائم افسردگی یا زیرمقیاس چهارم D احساس بی‌ارزشی، ناامیدی، افکار خودکشی، آرزوی مردن و توانایی در انجام کارها بررسی می‌شود.