تیک های حرکتی یا صوتی در واقع حرکات ژست ها اداها یا صداهایی هستند که ناگهانی و تکرار شونده اند. اغلب به صورت حمله ای و در زمان تمرکز بر فعالیت جسمی یا ذهنی کاهش می یابد. گاهی افراد در مواجهه با گرما به تشدید تیک دچار می شوند. در بیش تر مواقع تیک ها هنگام خواب ناپدید می شوند.
مهمترین علت اختلال تیک ، عوامل ژنتیکی و وراثتی است. تحقیقات نشان داده که وابستگان درجه ی اول مبتلا به سندرم تورت احتمال بیش تری برای ابتلا به این بیماری ،سایر انواع اختلالات تیک و همچنین اختلال وسواس – اجباری دارند.
در خصوص نقش استرس و فاکتورهای هورمونی وابسته به آن در اختلالات تیک ، تحقیقات زیادی انجام شده است که اغلب آن ها موید نقش استرس به عنوان عاملی برای تشدید و شعله ور شدن حملات تیک دچارهستند . برای مثال کودکی که دوره خاموشی تیک مزمن را سپری میکند، به دنبال استرس ناشی از دعوای والدین، تیک اش عود می کند. هیجانات شدید ناشی از خوشحالی یا یک اتفاق خوب هم می توانند باعث تشدید تیک در فرد مبتلا شوند.
آیا شیوه ی تربیتی والدین می تواند عامل به وجود آمدن اختلالات تیک باشد؟
به علت ماهیت نیمه اداری تیک ها و از آنجا که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات تیک های شان را برای مدتی کوتاه ودر مکان های خاص سرکوب کنند،گاهی این تصور برای والدین بوجود می آید که فرزندشان از روی شیطنت یه بی ادبی این حرکات را بروز می دهد و حتی گاهی برخی از والدین اعتقاد دارند فرزندشان برای عصبانی کردن آن ها ،به خصوص در جاهایی که میداند برای آن ها اهمیت دارد،
این رفتار را از خود نشان میدهد . چنین والدینی فکر می کنند وبر اساس این تفکر از روش های تنبیهی برای مقابله با تیک فرزندشان استفاده می کنند.
واقعیت این است که علت تیک به عملکرد مغز مر بوط می شود و نحوه ترتیب در بروز بیماری تاثیری ندارد.هم چنین به کاربردن روش های تنبیهی نه تنها باعث
کم شدن تیک ها نمی شوند بلکه از طریق افزایش تنش در بیمار و خانواده باعث تشدید انها می شود.
اغلب نشانه های تیک،در دوران کودکی شروع می شوند و به صورت تیک های ساده ی حرکتی به وجود می آیند.
شایع ترین تیک های حرکتی در سر وگردن هستند ، مثل پلک زدن، حرکات اطراف دهان، تکان دادن بینی، شکلک در آوردن ، خم کردن گردن و حرکات شانه.
گاهی ممکن است شروع بیماری با تیک های صوتی ساده مثل بالا کشیدن بینی یا صرفه باشد .
بیش تر اوقات تیک ها به صورت دوره ای شدت وضعف پیدا می کنند وگاهی ناپدید می شوند. شکل تیک ها در طول زمان تغییر می کند و تیک های جدیدی جای تیک های قبلی را میگیرند. برخی اوقات فقط یک قسمت از بدن درگیر است وگاهی تیک های مختلف در نقاط مختلف بدن هم زمان ظاهر می شوند. در بعضی مواقع تیک ها شبیه ژست های معنی دار می شوند، مثل مرتب کردن مو یا لباس وصاف کردن صدا. اغلب ،تیک ها، در مواقع اضطراب وبرانگیخته شدن یا استراحت افزایش می یابند و درزمان تمرکز روی فعالیت جسمی یا ذهنی کم تر می شوند. در برخی نمونه ها با افزایش دما و گرما تیک ها شدت می گیرند و به طور معمول به صورت دوره ای تشدید و تخفیف پیدا می کنند. در برخی نمونه ها در فواصل زمانی مشخص تشدید می شوند،به طور مثال در فصولی خاص یا هر سه ماه یک بار.
اختلال تیک یک اختلال عصبی – رفتاری پیچیده و مزمن است که درمان آن شامل بخش های مختلف ذیل میشود.