اختلال تجزیه ای اختلالات روانشناختی است که شامل تجزیه یا گسست در جنبه های هوشیاری. از جمله هویت و حافظه است و باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی روزمره میشود.
فراموشی تجزیه ای: علامت اصلی از دست دادن حافظه است که شدیدتر از فراموشی طبیعی است و با یک شرایط پزشکی قابل توضیح نیست. به خصوص از یک زمان آسیب زا نمی توانید اطلاعات مربوط به خود یا رویدادها و افراد زندگی خود را به یاد بیاورید. فراموشی تجزیه ای می تواند مختص وقایع در یک زمان خاص باشد ، مانند درگیری شدید ، یا به ندرت ، می تواند باعث از دست رفتن کامل حافظه در مورد خود شود. این ممکن است گاهی اوقات شامل مسافرت یا سرگردانی گیج شده و دور از زندگی شما باشد (فوگ تجزیه). یک دوره فراموشی معمولاً به طور ناگهانی اتفاق می افتد و ممکن است چند دقیقه ، چند ساعت یا به ندرت ، ماهها یا سالها طول بکشد.
اختلال هویت تجزیه ای: این اختلال که قبلاً به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شد ، با “تغییر” به هویت های متناوب مشخص می شود. ممکن است احساس حضور دو یا چند نفر در داخل سرتان را داشته باشید که صحبت می کنند یا زندگی می کنند ، و ممکن است احساس کنید که هویت های دیگری شما را تسخیر کرده است. هر هویتی ممکن است دارای یک نام ، تاریخچه شخصی و ویژگی های منحصر به فرد باشد ، از جمله تفاوت های آشکار در صدا ، جنسیت ، طرز رفتار و حتی ویژگی های جسمی مانند نیاز به عینک. همچنین در آشنایی هر هویت با دیگران تفاوت هایی وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه معمولاً دارای فراموشی تجزیه ای هستند و اغلب دارای فوگا تجزیه هستند.
اختلال مسخ شخصیت/مسخ واقعیت: این شامل یک احساس مداوم یا اپیزودیکی جدا شدن یا خارج بودن از خودتان است – مشاهده اعمال ، احساسات ، افکار و خود از دور مانند تماشای فیلم (شخصی سازی شخصیت). ممکن است افراد دیگر و چیزهای اطراف شما احساس جدا و مه آلود یا رویایی کنند ، زمان کم شود و یا شتاب بگیرد و دنیا غیر واقعی به نظر برسد (غیر واقعی سازی). ممکن است شخصی سازی ، خلع ید شدن یا هر دو را تجربه کنید. علائم ، که می تواند بسیار آزار دهنده باشد ، ممکن است فقط چند لحظه طول بکشد و یا سالها گذشته و برود.
اختلالات تجزیه ای معمولاً به عنوان روشی برای کنار آمدن با ضربه ایجاد می شود. این اختلالات غالباً در کودکانی که در معرض آزار جسمی ، جنسی یا عاطفی طولانی مدت هستند و یا کمتر اوقات ، در یک محیط خانه ترسناک یا بسیار غیر قابل پیش بینی ایجاد می شوند. استرس ناشی از جنگ یا بلایای طبیعی نیز می تواند اختلالات تجزیه ای ایجاد کند.
هویت شخصی هنوز در دوران کودکی در حال شکل گیری است. بنابراین کودک بیشتر از یک بزرگسال قادر به بیرون رفتن از خود و مشاهده آسیب هایی است که گویی برای شخص دیگری اتفاق می افتد. کودکی که برای تحمل یک تجربه آسیب زا یاد می گیرد جدا شود. ممکن است در پاسخ به موقعیت های استرس زا از این مکانیزم کنار آمدن استفاده کند.
افرادی که در طی کودکی آزار جسمی ، جنسی یا عاطفی طولانی مدت را تجربه می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات تجزیه هستند.
کودکان و بزرگسالانی که حوادث آسیب زای دیگری مانند جنگ ، بلایای طبیعی ، آدم ربایی ، شکنجه یا اقدامات پزشکی طولانی مدت آسیب زا در اوایل زندگی را تجربه می کنند نیز ممکن است دچار این شرایط شوند.
کسی که دارای اختلال تجزیه است ممکن است دارای سایر موارد بهداشت روانی باشد، مانند:
با درمان مناسب ، بسیاری از افراد در رسیدگی به علائم عمده اختلال هویت تجزیه و بهبود توانایی عملکرد و زندگی پربار و پربار موفق هستند.
درمان به طور معمول شامل روان درمانی است. درمان می تواند به افراد در کنترل روند تجزیه و علائم کمک کند. هدف از درمان کمک به ادغام عناصر مختلف هویت است. درمان ممکن است شدید و دشوار باشد. زیرا شامل به خاطر سپردن و کنار آمدن با تجربه های آسیب زای گذشته است. رفتار درمانی شناختی و رفتار درمانی دیالکتیکی دو نوع معمول درمانی هستند. همچنین مشخص شده است که هیپنوتیزم در درمان اختلال هویت تجزیه کننده مفید است.
هیچ دارویی برای درمان مستقیم علائم اختلال هویت تجزیه ای وجود ندارد. با این حال ، دارو ممکن است در درمان شرایط یا علائم مربوطه. مانند استفاده از داروهای ضد افسردگی برای درمان علائم افسردگی مفید باشد.