پرسشنامه میلون MCMI

بررسی حاضر به منظور بررسی ویژه گی های روان سنجی پرسشنامه ی بالینی چند محوری میلون صورت گرفته و هدف آن دستیابی به اطلاعات غنی در رابطه با اعتیار ، روایی، کاربرد وتاریخچه ی شکل گیری پرسشنامه، همین طور شناخت دلایل سازندگان آن برای بازبینی و تجدید نظر در مقیاس ها و مواد پرسشنامه و همچنین آشنایی با سیر تحولی ، ترجمه، هنجاریابی، اعتبار سنجی و تحقیق در رابطه با بکارگیری پرسشنامه در ایران می باشد.

در این بررسی به دنبال کسب اطلاعاتی در رابطه با مطلوبیت کاربرد و اعتبار و روایی پرسشنامه ی میلون – 3 در ایران هستیم. قصد داریم بدانیم پرسشنامه ی میلون – 3 که در حال حاضر مورد استفاده ی بسیاری از متخصصان بالینی جهت دستیابی به اطلاعات تشخیصی اختلالات روانی صورت می گیرد، براساس کدام پایه های نظری و علمی شکل گرفته است و دارای چه محاسن و محدودیت هایی ست، مخاطبان پرسشنامه چه گروهی از افراد جامعه هستند و نتایج آن تا چه اندازه به لحاظ علمی معتبر بوده و راهگشای متخصصان بالینی خواهد بود. در همین راستا و برای کسب اطلاعات مقتضی از منابعی چون کتاب ها، مقالات، پژوهش ها و پایان نامه های صورت گرفته در مورد هنجاریابی ، اعتبار سنجی و بکارگیری پرسشنامه در دیگر تحقیقات استفاده شده است و نتایج حاکی از آن است که پرسشنامه ی بالینی چند محوری میلون – 3 از اعتبار و روایی مطلوبی برخوردار است و این پرسشنامه به خوبی می تواند بین جمعیت بیمار و غیر بیمار تمایز قایل شود.. علاوه بر آن ثبات بالای پرسشنامه در روش آزمون – باز آزمون حمایتی جهت این ادعاست که پرسشنامه، هم وجود ویژه گی های شخصیتی پایا و هم نشانه های بالینی گذرا را می سنجد.

مقدمه:

پرسشنامه چندمحوری بالینی میلون (MCMI) یک پرسشنامه خودسنج استاندارد شده است که دامنه ی گسترده ای از اطلاعات مربوط به شخصیت، سازگاری هیجانی و نگرش مراجعان به پرسشنامه را می سنجد، مخاطبان آن افراد بالای 18 سال و دارای توانایی خواندن حداقل کلاس هشتم می باشد و دومین پرسشنامه پراهمیت پس از پرسشنامه چند وجهی مینه سوتا (MMPI) است ( پیوتروسکی و زالوسکی، 1993).

پرسشنامه میلون از جمله پرسشنامه های منحصر به فردی ست که در آن بر اختلال های شخصیت و نشانه هایی که اغلب با این اختلال ها همراه هستند تاکید می شود ( میلون 1997).

نسخه ی اصلی پرسشنامه ی میلون برای اولین بار در سال 1977 تدوین شد و از آنزمان تا کنون دوبار مورد تجدید نظر قرار گرفته است ( MCMI – II ؛ میلون 1987؛ MCMI-III؛ میلون؛ 1994) و از آن زمان تا کنون بیش از 600 مقاله درباره ی آن و یا با استفاده ی از آن منتشر شده است، که یکی از پر کاربردترین پرسشنامه ها در حرفه ی بالینی ست ( پیوتروسکی و زالوسکی، 1993؛ واتکینز و دیگران 1995 ). شهرت این پرسشنامه بیشتر به دلیل کاربرد آن در کشورهای مختلف و ترجمه ی آن به زبان های گوناگون است.

نسخه فعلی(MCMI-III) شامل 175 ماده تحت 28مقیاس جداگانه و براساس طبقات، 1- شاخص های تغییر پذیری 2-الگوهای شخصیت بالینی3-آسیب های شدید شخصیت 4-نشانگان بالینی 5-نشانگان شدید بالینی نمره گذاری می شود که با نظریه ی شخصیت میلون و DSM-IV همخوانی دارد. می توان گفت MCMI به طور اخص برای کمک به تشخیص اختلال های محور II طراحی شده است.

مقایسه MCMI با MMPI:

تفاوت این دو پرسشنامه به طور کلی در موارد زیر خلاصه می شود :

• هردو ابزار دامنه گسترده ای از الگوهای پایدار شخصیت و نشانگان بالینی را پوشش می دهند.
• MCMI مکمل MMPI است زیرا برای تشخیص اختلالات محورIIطراحی شده است در حالیکه MMPI بر اختلال های محورI تاکید دارد.
• MCMI- بطور قابل ملاحظه ای از تست MPMI کوتاهتر است (175ماده در بر ابر 567ماده) و فقط 20تا 30دقیقه زمان می برد که برای آن یک امتیاز مهم محسوب می شود.
• پایه های پژوهشی، مطالعات روایی و گزینه های تفسیری برای MMPI گسترده تر از MCMIاست که می تواند برای MCMI یک محدودیت در نظر گرفته شود.

تاریخچه :

پس از تدوین متن درسی ”آسیب شناسی روانی نوین“ در سال1969 میلون به فکر ساختن ابزاری برای سنجش ابعاد شخصیتی عنوان شده در کتابش افتاد و دوستانش او را برای ساختن ابزاری که بتواند ویژه گی های یاد شده در کتاب را به صورت عملیاتی اندازه بگیرد ترغیب نمودند. او در سال1972پرسشنامه ابتدایی خودسنجی میلون-ایلینویز ( MI- SRI) را طراحی نمود . طی پنج سال بعدی ماده ها بسط یافتند و اصلاح شدند و با اختلال شخصیت آتی که بعدها در DSM – III گنجانده شدند و پرسشنامه به چاپ رسید و پرسشنامه چند محوری بالینی میلون (Millon Clinical Multiaxial Inventory) نام گرفت ( MCMI؛ میلون؛ 1997).

تدوین MCMI:

در گام نخست 3500پرسش دارای روایی صوری تدوین شد که برگرفته از نظریه ی شخصیت میلون ( 1969) بودند و به طور منطقی در 20مقیاس مختلف گروه بندی شدند. آنگاه به شیوه ی تجربی از بیماران خواسته شد تا ماده ها را از نظر دشواری و روشنی درجه بندی کنند و بدین ترتیب اصلاحات بیشتری در آن ایجاد شد . در مرحله ی بعد متخصصان بالینی ماده ها را مورد ارزیابی قرار دادند. پی از آن دو فرم پژوهشی هم ارز با 556 ماده در هر فرم گروه بندی و روی 200 بیمار اجرا شد و پاسخ هایشان از نظر فراوانی تایید پرسش ها و همبستگی میان ماده ها مورد ارزیابی قرار گرفت و ماده هایی که بسیار زیاد ( 85% < ) یا بسیار اندک ( 15% >) بودند حذف شدند. سپس فرم پژوهشی به فرم 289ماده ای اصلاح شد. این فرم به 167 متخصص بالینی برای ارزیابی داده شد تا پس از اجرا روی 682 نفر از بیمارانشان بدون آگاهی از ماده های هر مقیاس از نظر 20 متغیر مختلف رتبه بندی کنند، سپس براساس فراوانی تایید پرسش ها و همپوشانی مقیاس ها فرم مذکور به 154ماده کاهش یافت و براساس سه روش روایی یابی ذکر شده سه مقیاس ( جامعه ستیزی، خود بیمارانگاری و وسواس فکری – عملی ) حذف و سه مقیاس ( سوء مصرف دارو، هیپومانی و شیدایی خفیف ) تودین و اضافه شد ودر نهایت پرسشنامه با 175ماده با مجموع733کلید مختلف در 20مقیاس متفاوت مورد تایید نهایی قرار گرفت ( راهنمای سنجش روانی جلد 1).

برای تعیین نمره ی BR ( نمره برشی که مانند نمره ی شناخته شده ی T، برای تعیین وجود یا عدم وجود یک ویزه گی خاص به کار می رود)، پرسشنامه روی گروه بهنجاری از 297 آزمودنی غیر بالینی نیز اجرا شد. نمره ی BR یا آهنگ پایه یکی از ویزه گی های مهم MCMI و نسخه های تجدید نظر شده ی آن است، میلون به طور اختیاری نمره ی 85 را به عنوان وجود قطعی ویژه گی مورد نظر ، نمره ی پایین تر از 75 را وجود برخی از ویژه گی های مورد نظر، نمره 35 را نمره ی میانه ی گروه های بهنجار یا غیر روان پزشکی و نمره ی 60 را میانه ی جمعیت های روانپزشکی تعیین کرد. نمره ی BR به لحاظ نظری توسط برخی نویسندگان ( فین ، 1982؛ فریدچر و کسلو، 1983) تایید شده و به طور تجربی نشان داده شده است که در مقایسه با رویکرد پر استفاده تر نمره ی T دقت تشخیص را افزایش می دهد ( دیوتی و وینسنت، 1986).

تدوین MCMI-II:

در سال1987،MCMI-IIبا انگیزه ی گنجاندن و یکپارچه سازی پژوهش ها و نظریه های بیشتر در مورد اختلال های شخصیت با حفظ ویژگیهای اصلی MCMIتدوین شد.تدوین این پرسشنامه با هماهنگ سازی با ملاک های DSM-IIIو DSM-III-R انجام شد.40تا 50ماده ی MCMI اصلی غیر لازم تشخیص داده و حذف شدند.مقیاس منفی گرا به دو مقیاس پرخاشگر –نافعال(منفی گرا) و خود ناکام ساز تقسیم شد.مقیاس ضداجتماعی پرخاشگر نیز به مقیاسهای ضداجتماعی و پرخاشگر/آزارگر تقسیم شد. نتیجه ی این کار فرم موقت 368 سوالی بود که روی 184 بیمار ( انتخاب شده براساس ویزه گی های DSM-III-R ) اجرا شد و نگهداری یا حذف ماده ها براساس توانایی آنها در تفکیک گروه های ملاک تشخیصی انجام گرفت . در نهایت MCMI-IIنیز با 175ماده ودر 22مقیاس کلیدگذاری شد. به منظور کاهش همبستگی درونی مقیاس، به هریک از ماده ها وزنی برابر 2،1و 3 بر حسب اهمیت نسبی آنها برای مقیاس های خاصی که کلیدگذاری می شوند داده شد.نمره ی BR نیز بر یک گروه هنجاریابی شامل 1292 بیمار که به انواع گسترده ای از مشکلات دچار بودند مبتنی بود ( راهنمای سنجش روانی جلد 1).

تدوین MCMI-III:

در سال 1994 با تحولاتی که در چاپ نسخه چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانیDSM—IVبوجود آمد آخرین نسخه میلون MCMI-III نیز با همان روش تدوین نسخه های قبلی و سازگار باتحولات جدید تدوین شد ( میلون 1994 ).

یک پرسشنامه325سوال موقت تدوین و مقیاسهای افسردگی و اضطراب پس از حادثه نیز به آن افزوده شد.با وجود حذف اختلال شخصیت خودناکام ساز و آزارگر از DSM-IV، در پرسشنامه نگهداشته شدند.ماده ها همچنان 175عدد باقی ماندند با اینکه 90مادهMCMI-II نیز تغییر یافته بود. 85 ماده بدون تغییر در آن باقی ماندن و اغلب ماده های تغییر یافته نیز در اصل ماهلیت قبلی خود را خفظ کرده بودند ، در واقع تغییرات بیشتر به افزایش شدت نشانه ها مربوط می شد. این کار بدین منظور انجام شد که تعداد افراد تایید کننده ی ماده های خاص کاهش یابد و MCMI-III بتواند درباره ی آسیب شناسی تلفیقی یا پیشنهادی انتخابی تر عمل کند. تعداد ماده های هر یک از مقیاسها نصف شدند. تعداد کلیدها از 953مورد به 440مورد کاهش یافتند و درجه بندی ماده ها از 2،1یا3 به 2،1 تندیل شدند و پرسشنامه در 28 مقیاس به ثبت رسید ( راهنمای سنجش روانی جلد 1).

 اعتبار و روایی پرسشنامه:

مطالعات مربوط به اعتبار و رایی نشان می دهد که پرسشنامه میلون به طور کلی یک ابزار روان سنجی به خوبی سازمان یافته است و به ویژه همسانی درونی آن بالاست.

ضریب آلفای مقیاس های 20 و 26 MCMI – III80/0 و برای مقیاس های افسردگی و وسواس عملی به ترتیب بالاتر از 90/0 و پایین تر از 66/0 است ( میلون، 1994).

اعتبار بازآزمایی MCMI اصلی با فاصله ی زمانی 379 روز ضریبی با میانگین 69/0 برای مقیاس های شخصیت و 67/0 برای مقیاس های بالینی را نشان داده است که بیانگر سطح متوسطی از ثبات بلند مدت است ( آور هولستر، 1989).

برای پرسشنامهMCMI-III ضریب اعتبار بازآزمایی بالایی با میانه ی 91/0 گزارش شده است ( بالاترین 96/0 برای اختلال جسمانی شکل و پایین ترین آن 82/0 برای تحقیر ).

به لحاظ استفاده از هنجارهای جداگانه برای نمره گذاری نیمرخ مردان و زنان، اثرهای مربوط به جنس نیز به حداقل رسیده است.

بر اساس راهنمایMCMI-III میانگین اعتبارپرسشنامه برای مقیاسهای شخصیت 89/0 وبرای مقیاسهای بالینی 91/0 گزارش شده است.

درصد توافق(نرخ تشخیص درست) میان پیش بینی پرسشنامه و درجه بندی های متخصصان بالینی برای نمره برش75در MCMI-III نرخ تشخیص درست بالایعنی 4/90%برای مقیای پرخاشگر(آزارگر) و نرخ تشخیص پایین یعنی 3/60%برای مقیاس اجتنابی را سبب شده است. نمره برش 85 باعث افزایش نرخ تشخیص به 8/97%(پرخاشگر،آزارگر) و 8/74%(اجتنابی) گردید.

تحلیل عاملی MCMI-II به طور کلی سازماندهی مقیاس ها را تایید کرده است که جامع ترین تحلیل عاملی در ارتباط با آن به یک راه حل 8 عاملی منتج شده است، بزرگترین عامل که 31% واریانس را تبیین می کند مربوط به ناسازگاری کلی بوده و شامل افسرده ، روابط بین فردی آشفته، عزت نفس پایین و شناخت و رفتار با خود غیرعادی است.

با توجه به همبستگی بالای میان مقیاس هاس MCMI-II , MCMI-III می توان گفت دامنه ی همبستگی ها از همبستگی بالای 0/94 برای تحقیر تا همبستگی پایینتر از 0/59 برای وابستگی می باشد و نتایج تحلیل عاملی قابل تعمیم به نسخه ی سوم آن نیز می تواند باشد. اما بهتر است به طور مجزا مورد بررسی قرار گیرد.

ایجاد نمره BR

برای شرکت در آزمون آنلاین میلون (MCMI) روی تست های زیر کلیک کنید.