سندروم دیوژن

سندروم دیوژن

سندرم دیوژن، یا سندرم شلختگی یک اختلال شخصیتی است که باعث خود غفلتی مفرط، شلختگی خانگی، جامعه گریزی، بی تفاوتی ، انباشته کردن ناخواسته آشغال و حیوانات بهمراه عدم خجالت می شود. مبتلایان به این سندرم همینطور امکان دارد علایم روان گسیختگی کاتاتونی را از خویش بروز بدهند.

یکی از انواع اختلال های رفتاری شخصیتی که بیشترین تاثیر را بر روی افراد مسن دارد، سندروم دیوژن است. این سندروم یک نوع اختلال رفتاری است که در خانم و آقای مسن رخ می دهد و هیچ گونه تفاوت بین خانم و آقا در ابتلا شدن به این اختلال رفتاری وجود ندارد. برترین و مهم ترین ویژگی که در افراد مبتلا به سندروم دیوژن می توان مشاهده کرد که خارج شدن از زندگی و جامعه موجود در آن است. چنین افرادی زندگی تنها و جدا شده از بقیه را برای مراقبت از خود انتخاب می کنند و هیچ گونه اطلاعاتی از اشتباه بودن انتخاب خود ندارند. در بسیاری از موارد دیده می شود که افراد مبتلا به سندروم دیوژن به بیمارهایی همانند پنومونی و… مبتلا می شوند.

همانطور که ممکن است اطلاع داشته باشید در اکثر مواقع این سندروم یا اختلال رفتاری با بیماری‌های روانی ارتباط مستقیمی دارد که از رایج ترین آن ها می توان به اسکیزوفرنی، اختلال و یا وسواس اجباری، افسردگی، زوال عقل، اعتیاد و در بسیاری از مواقع اعتیاد به الکل و… اشاره کر

سندروم دیوژن چیست؟

معمولا از این سندرم با نام «احتکار» یاد می شود و یکی از اختلالات روانی است که بیشتر از بقیه برداشت اشتباهی از آن شده است. این سندرم که نام خود را از فیلسوف یونانی، دیوژن از سینوپه گرفته و معمولا با علائمی نظیر میل شدید به جمع کردن کالاهای به ظاهر تصادفی شناخته می شود که فرد بعدا به آن ها وابستگی عاطفی پیدا می کند. افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیر قابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به شدت بی توجه می شوند، ترک اجتماع می گویند و از رفتار و عادت خود شرم نمی کنند. این اختلال در بین سالمندان، افراد مبتلا به جنون و کسانی که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند شایع است.

سندرم دیوژن بیشتر در چه افرادی مشاهده می‌شود؟

این سندرم معمولاً با علائمی مانند میل شدید به جمع کردن کالاهای به ظاهر تصادفی شناخته می‌شود که فرد بعداً به آن‌ها وابستگی عاطفی پیدا می‌کند. افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیرقابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به شدت بی‌توجه می‌شوند، ترک اجتماع می‌کنند و از رفتار و عادت خود شرم نمی‌کنند. این اختلال در بین افراد مبتلا به جنون و افرادی که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند شایع است.

سندرم دیوژن بیشتر در کدام گروه سنی بروز می‌کند؟

سندرم دیوژن بیشتر در افراد سالمند دیده می‌شود. در این سندرم افراد گوشه‌نشین می‌شوند و به وضعیت ظاهری و بهداشت خود اهمیتی نمی‌دهند. سندرم دیوژن یا سندرم شلختگی یک اختلال شخصیتی است که موجب خود غفلتی مفرط، شلختگی خانگی، جامعه‌گریزی، بی‌تفاوتی، انباشتن ناخواسته زباله و حیوانات به همراه عدم شرمندگی می‌شود. مبتلایان به این سندرم همچنین ممکن است علائم روان‌گسیختگی کاتاتونی را از خود بروز بدهند. سندروم دیوژن یک اختلال رفتاری است که بر روی افراد مسن تاثیر می‌گذارد و در زنان و مردان رخ می‌دهد.

بیمار مبتلا به سندرم دیوژن چه رفتارهایی از خود بروز می‌دهد؟

علائم اصلی از جمله انباشتن بیش از حد وسایل، خانه‌های کثیف و بهداشت شخصی ضعیف است. افراد مبتلا به سندرم دیوژن از زندگی و جامعه نیز خارج می‌شوند. آنها اغلب به تنهایی زندگی می‌کنند و وضعیت خانه‌هایشان و مراقبت نکردن از خود را اقدامی اشتباه نمی‌دانند. این شرایط ممکن است منجر به بیماری‌هایی مانند پنومونی یا حوادثی مانند آتش سوزی شود. سندرم دیوژن اغلب با بیماری‌های روانی از جمله اسکیزوفرنی، اختلال وسواس اجباری (OCD)، افسردگی، زوال عقل و اعتیاد به ویژه اعتیاد به الکل همراه است و در این صورت کنترل بیمار بسیار دشوارتر است، همچنین سندرم دیوژن گاهی اوقات در افراد میانسال نیز تشخیص داده می‌شود.

علایم سندروم دیوژن

این نوع اختلالات روانی اغلب در اشخاص بالای 60 سال مشاهده می شود. البته در مواردی محدود، سندروم دیوژن، در اشخاص میانسال و حتی با سن کمتر هم مشاهده شده است. بسته به کیفیت زندگی شخص، علایم میتواند متفاوت و بعضا بسیار حاد باشد. علایم آن از جمله انزوای خود خواسته از محیط های اجتماعی، معمولاً با گذشت زمان ظاهر می شود.

علایم هشداردهنده در شخص ناشناخته امکان دارد شامل موارد زیر باشد:

• بثورات پوستی ناشی از سلامت ضعیف، کک و یا شپش
• ناخن انگشتان بیش از حد بلند است
• بوی بد بدن
• ظاهر شلخته
• اسیب های ناشناخته
• سوء تغذیه
• کمبود آب بدن

 به احتمال زیاد منزل شخص هم علایم غفلت را نشان خواهد داد. برخی از نمونه ها عبارتند از:

• حیوانات جونده
• مقدار زیادی آشغال در داخل و اطراف منزل
• یک بوی شدید و ناخوش‌آیند

 یک شخص مبتلا به سندرم دیوژن بطور معمول بعضی یا همه این علایم را نشان می دهد:

• خودخواهی شدید
• محیط کثیف
• جمع شدن بیش از حد وسایل
• انکار در خصوص شرایط
• هیچ خجالت یا شرم در خصوص محیط اطراف و یا عدم پاکیزگی ندارند
• خودداری از کمک خواستن

تشخیص ابتلا به سندروم دیوژن

اشخاص مبتلا به سندروم دیوژن به ندرت احتیاج به کمک دارند. اختلال های روانی این اشخاص اغلب به وسیله خانواده یا نزدیکان فرد، دیده می شود. همینطور امکان دارد تشخیص ابتدایی آن به وسیله شکایت یکی از همسایگان حاصل شود. این سندروم همانطور که گفته شد، در گروه بیماریها گروه بندی نمی شود. دو نوع سندروم دیوژن وجود دارد.

سندروم دیوژن اولیه

این مورد، بدون وجود علایم روانی اضافی تشخیص داده می شود.

سندروم دیوژن ثانویه

در این حالت قطعا، شخص مبتلا علاوه بر سندروم، یک بیماری روانی دیگری هم از جمله شیزوفرنی یا زوال عقل داشته است.

جهت تشخیص، پزشک به جستجوی سرنخ هایی در تاریخچه ی رفتاری و اجتماعی شخص می پردازد. یک مددکار اجتماعی امکان دارد بتواند در این امر کمک کند. البته صرف علایم شخصیتی کافی نیست و معمولاً اشخاص دیگری از رفتارهای شخص مبتلا شکایت داشته اند. در تشخیص این اختلال، ازمایش های فیزیکی و تصویر‌برداری هایی از مغز توسط MRI یا PET به پزشک کمک می کند.

درمان سندرم دیوژن

در حال حاضر، هیچ دارو یا مورد درمانی شناخته یا توصیه شده خاصی برای مدیریت سندرم گدامنشی وجود ندارد. داروهای طراحی یا تجویز شده برای دیگراختلال های پزشکی امکان دارد علائمی مانند پارانویا یا مانیا را در شخص دچار سندرم دیوژن کاهش دهد.

عوامل روان شناختی هم امکان دارد مورد لحاظ قرار گیرد، چرا‌که آن ها اغلب به توسعه یا ادامه سندرم منجر می شوند. درمانهای روان پزشکی تهاجمی یا مشاوره هم در بعضی مواقع ضروری است.

این درمان ها در کنار دیگر سیستم های حمایتی طراحی شده برای درمان دلایل زیربنایی سندرم بهترین کارکرد را دارند. به عنوان مثال ، سرویس های نظافت و مراقبت شخصی میتوانند از شدت علائم سندرم کم کنند.

از آن جا که اشخاص مبتلاء به سندرم دیوژن معمولاً از تنظیمات پزشکی ترس دارند، درمان اغلب به وسیله کارکنان بخش مراقبت های اجتماعی یا مراقبان خانگی انجام می شود. محدودیت های اخلاقی و قانونی میتوانند درمان را بغرنج کنند برای این که بیماران امکان دارد بر رد و دفع مداخلات پزشکی اصرار داشته باشند.

از آن جا که دیدگاه ها در خصوص بهداشت فردی و ایمنی در بین مردم و فرهنگ های گوناگون مختلف است، ارزیابی و درمان بسیاری از علائم سندرم دیوژن میتواند سخت باشد.

به موردهای سندرم دیوژن باید با حساسیت زیاد روبرو شد. چنانچه بیمار در نتیجه دخالت حس مورد هجوم قرار گرفتن ، داوری یا عدم امنیت کند احتمال بیشتری دارد که کمک های بیشتر را رد نموده و به رفتارهای قبلی خویش برگردد.

مراقبت از اشخاص مبتلا به سندرم دیوژن

اشخاص مبتلا به سندرم دیوژن اغلب از بیمارستان ها می ترسند. بنابراین به احتمال زیاد شخص دریافت کمک را رد می کند همینطور شخص امکان دارد ازمایش ها و کمک های پزشکی را رد کند که در اینصورت احتیاج به اقدام قانونی خواهد بود. افردی که درگیر مشارکت برای کمک به اشخاص مبتلا به اختلال دیوژن هستند باید حساسیت زیادی به خرج دهند، تا بتوانند تمام وضعیت را بطور درست و مناسب بررسی کنند.

هرچند حساسیت زیاد در مراقبت از بیمار لازم است، نباید بیمار حس کند که قضاوت می شود یا مورد حمله واقع خواهد شد، یا حتی حس عدم امنیت داشته باشد.در این وضعیت بیمار دریافت کمک را نخواهد پذیرفت و به رویه سابق زندگی خود برمیگردد ، مراقبت از شخص مبتلا به سندرم دیوژن اغلب چالش برانگیز است، برای این که شخص اغلب کمک سایرین، حتی اعضای خانواده ی خود را نمی پذیرد، انزوا و ترس از اجتماع سبب می شود، بیماری اغلب اشخاص مبتلا به سندرم بسیار دیر تشخیص داده شود.

در واقع ، شخص مبتلا، ارام ارام ، عزلت گزینی را به زندگی اجتماعی ترجیح داده و برای کم تر رنج کشیدن از قضاوت هایش درباره ی مردم، خود را از دید آنها دور کند. به همین جهت، امکان دارد شخص مبتلا، این اختلال را از سالهای گذشته داشته باشد ولی علایم آن، پس از مدتها بروز کند. علایم هشداردهنده در شخص شامل موردهای زیر است

علائم هشداردهنده در ابتلاء به سندرم دیوژن

علائم معمولاً در طول زمان ظاهر می‌شود، علائم اولیه اغلب از جمله کنار رفتن از شرایط اجتماعی و اجتناب از دیگران است. همچنین ممکن است قضاوت ضعیف، تغییر در شخصیت و رفتارهای نامناسب را شروع کنند. علائم هشدار دهنده مانند بثورات پوستی ناشی از سلامت ضعیف، کک و یا شپش، ناخن انگشتان بیش از حد بلند است، بوی بد بدن، ظاهر شلخته، آسیب‌های ناشناخته، سو تغذیه، کمبود آب بدن و سایر اختلالات است که باید جدی گرفته شود و اطرافیان باید با کمک پزشک معالج درصدد رفع این نشانه برآیند. ممکن است به احتمال زیاد در خانه فرد مبتلا به این سندرم نیز علائم غفلت از جمله وجود حیوانات و جوندگان، تجمع مقدار زیادی زباله در داخل و اطراف خانه و بوی شدید و ناخوشایند دیده شود. اشخاص مبتلا به سندروم دیوژن به ندرت احتیاج به کمک دارند. اختلال‌های روانی این اشخاص اغلب به وسیله خانواده یا نزدیکان فرد، دیده می‌شود. همچنین امکان دارد تشخیص ابتدایی آن به وسیله شکایت یکی از همسایگان حاصل شود. این سندروم همانطور که گفته شد در گروه بیماری‌ها گروه بندی نمی‌شود. دو نوع سندروم دیوژن اولیه و ثانویه وجود دارد که در سندروم دیوژن اولیه بدون وجود علائم روانی اضافی تشخیص داده می‌شود و در سندروم دیوژن ثانویه شخص مبتلا علاوه بر سندروم، یک بیماری روانی دیگری هم از جمله شیزوفرنی یا زوال عقل را خواهد داشت.