در این جا چند ماده آزمون وجود دارد که از مقیاسی گرفته شده که شدنی را که افراد با آن احساسهای خود را تجربه می کنند؛ مورد سنجش قرار می دهد. به تفاوت دقیق اما احتمالا مهم بین محتوای این ماده آزمونها و محتوای ماده آزمونهای تهییج پذیری [ در بخش خودآزمایی و اشنایی تحت عنوان تحریک پذیری ارائه شده است] توجه کنید. این ماده آزمونها بر شدت معطوف هستند، در حالی که ماده آزمونهای EAS بر تحریک پذیری آسان، یا بسامدی که هیجانها طی آن تجربه می شوند تمرکز دارند. ماده آزمونهای این جا، که بر مبنای یک مقیاس 6 امتیازی درجه بندی شده ( دمنه آن از "هرگز" تا "همیشه" ادامه دارد). از لارسن (1984) اقتباس شده است.
1- هنگامی که احساس خوشحالی می کنم، این احساس از نوع بسیار شدید است.
2- فیلمهای غم انگیز عمیقا مرا متاثر می کنند.
3- هنگامی که یک مساله شخصی کوچک را حل می کنم، احساس شعف می کنم.
4- هنگامی که در کاذی موفق می شوم، واکنشم خشنودی ملایمی است (نمره معکوس).
5- هنگامی که کار خطایی انجام می دهم، احساسهایی قوی از شرم و گناه به من دست می دهد.
6- هنگامی که خشمگین می شوم برایم اسان است که در عین حال منطقی باشم و واکنش افراطی از خود نشان ندهم (نمره معکوس).
7- هنگامی که واقعا احساس اضطراب کنم ، این احساس معمولا حیلی شدید است.
8- من حالات روحی شادم را بیشتر به رضایت و خرسندی نزدیک می دانم تا به شادی (نمره معکوس).
9- هنگامی که احساس گناه می کنم، این هیجان کاملا تشدید می شود.
ماخذ : کارور، چارلز اس و شی یر، مایکل اف . نظریه های شخصیت . ترجمه احمد رضوانی . معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی . 1375 . ص 264