مقیاس خودکارآمدی-کودکان در سال 1982 توسط ویلر و لد به منظور بررسی خودکارآمدی کودکان کلاس های سوم تا پنجم ابتدایی در روابط اجتماعی که با همسالان خود دارند طراحی گردیده است.هرگویه این مقیاس بیانگر یک موقعیت اجتماعی است که به صورت جمله ناقص نوشته شده و بعد از ان چهار گزینه شامل خیلی آسان،آسان،سخت و خیلی سخت ارائه شده است.
در پژوهش حسین چاری(1386) علاوه بر روایی محتوا که از طریق نظرخواهی از متخصصان امر به دست آمد. روایی سازه هم مورد بررسی قرار گرفت .پایایی این مقیاس از طریق آلفای کرونباخ برای کل مقیاس به دست آمد.
مقیاس خودکارآمدی-کودکان در سال 1982 توسط ویلر و لد به منظور بررسی خودکارآمدی کودکان کلاس های سوم تا پنجم ابتدایی در روابط اجتماعی که با همسالان خود دارند طراحی گردیده است.هرگویه این مقیاس بیانگر یک موقعیت اجتماعی است که به صورت جمله ناقص نوشته شده و بعد از ان چهار گزینه شامل خیلی آسان،آسان،سخت و خیلی سخت ارائه شده است. از کودک خواسته می شود تا جای خالی را با انتخاب یکی از گزینه ها تکمیل نماید.
بندورا (1977) سازه خودکارآمدی را وارد ادبیات روان شناسی کرد و آن را قضاوت افراد در مورد توانایی های شان برای سازمان دهی و انجام برخی اعمال دانست که برای رسیدن به اهدافی خاص انتخاب کرده اند.