این مقیاس توسط ولز در سال 1997 ساخته شده، باورهای افراد را درباره تفکرشان مورد سنجش قرار میدهد.
کارت رایت هاتون و ولز (1997)
1-نگرانی ها و اضطراب به من کمک می کند که از مشکلات آینده جلوگیری کنم.
2-نگرانی ها برای من خطرناک هستند.
3-درباره ی افکارم بسیار فکر می کنم.
4-در برابر نگرانی ها ، خسته و مایوس می شوم.
5-هنگامی که در مورد مشکلاتم فکر می کنم ، از عملکرد ذهنم نیز مطلع هستم.
6-اگر نتوانم افکار نگران کننده درباره مشکلی را کنترل کنم و بعد از مدتی آن مشکل رخ دهد ، بیانگر نقص و کوتاهی من خواهد بود.
7-همیشه برای تداوم نظم ، نگران هستم .
8-در به خاطر سپردن کلمات و اسامی حافظه کمی دارم.
9-افکار نگران کننده ام همیشگی هستند ، هیج فرقی ندارد که چگونه جلوی این افکار را بگیرم.
10-نگرانی کمک می کند که از چیزهایی که در ذهنم هست ، سر در بیاورم.
11-نمی توانم از افکار نگران کننده ام صرف نظر کنم.
12-افکارم را تجسّم می کنم.
13-بهتر است همیشه ، افکارم را تحت کنترل داشته باشم.
14-حافظه ام بارها مرا به اشتباه انداخته است.
15-نگرانی هایم می تواند مرا آشفته و پریشان کند.
16-دائما از افکارم آگاه هستم.
17-حافظه ی ضعیفی دارم.
18-به کارکرد مغزم توجه زیادی دارم.
19-از عهده ی نگرانی هایم بر می آیم.
20-عدم توانایی بر کنترل افکار، نشانه ی ضعف است.
21-بمحض شروع نگرانی و استرس ، توقف آن مشکل است.
22-برای کنترل نکردن افکاری معیّن و مشخص ، تنبیه خواهم شد.
23-نگرانی و اضطراب به حل مشکلاتم کمک می کند.
24-در بخاطر سپردن اسامی مکان ها ، حافظه کمی دارم.
25-تفکر همراه با تمرکز ، بد است.
26-به حافظه ی خودم اطمینان ندارم.
27-اگر نتوانم افکارم را کنترل کنم ، نخواهم توانست آنها را بکار ببرم.
28-جهت انجام هر کاری باید کمی نگران باشم.
29-در یادآوری وقایع ، حافظه ی کمی دارم.
30-دائما افکارم را امتحان می کنم.