دارو کلومیپوامین

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

کلومیپرامین چیست؟

کلومیپرامین، یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای مشتق از دیبنزازپین (TCA) است. TCA (مانند کلومیپرامین) مهارکننده‌های قوی جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین هستند. کلومیپرامین همچنین گیرنده‌های β-آدرنرژیک( بتا آدرنرژیک) مغزی را تنظیم می‌کند. TCA گیرنده‌های سروتونرژیک پس‌سیناپسی را با استفاده‌ی مزمن حساس می‌کند. تصور می‌شود که اثرات ضد افسردگی کلومیپرامین به دلیل افزایش کلی انتقال عصبی سروتونرژیک باشد. TCA همچنین گیرنده‌های هیستامین-H1، گیرنده های α1-آدرنرژیک و گیرنده‌های موسکارینی را مسدود می‌کند. که به ترتیب اثرات آرام‌بخشی، فشار خون پایین و آنتی‌کولینرژیک را ایجاد می کند.در افراد بدون بیماری افسردگی، کلومیپرامین تاثیری در خلق و خو یا تحریک ندارد، اما ممکن است باعث آرامش شود. در افراد افسرده، کلومیپرامین تاثیر مثبتی بر روحیه می‌گذارد. برای شرکت در تست افسردگی بک کلیک کنید.

موارد مصرف کلومیپرامین

درمان اختلال وسواس اجباری
افسردگی
اختلال وحشت
درد مزمن (به عنوان مثال درد مرکزی، اختلال درد ایدیوپاتیک، سردرد تنشی، نوروپاتی محیطی دیابتی، درد
نوروپاتیک).
اختلال اوتیسم
لکنت زبان
انزال زودرس
سندرم قبل از قاعدگی

از کلومیپرامین ممکن است برای درمان وسواس و اختلالات همراه با یک جز وسواس فکری عملی استفاده شود (به عنوان مثال افسردگی، اسکیزوفرنی، اختلال توره).

کلومیپرامین، یک داروی ضد افسردگی است که در درمان اختلال وسواس، حمله هراس، درد مزمن، لکنت زبان، اوتیسم، مشکلات انزال زودرس (زودانزالی) و PMS استفاده می شود.

نحوه‌ی مصرف و دوز مصرفی کلومیپرامین

فرم های مختلف کلومیپرامین:

به صورت کپسول در دوزهای:

25 میلی‌گرم
50 میلی‌گرم
75 میلی‌گرم

اختلال وسواس فکری عملی:

در ابتدا 25 میلی‌گرم هر روز مصرف شود.
طی 2 هفته به تدریج به 100 میلی‌گرم در روز (تقسیم شده با وعده های غذایی) افزایش دهید.
سپس ممکن است حداکثر تا 250 میلی‌گرم در روز افزایش یابد.
تجویز و تعیین دوز مصرفی این دارو برای درمان افسردگی یا دیگر اختلالات روانی تنها بر عهده روانپزشک است پس از مصرف خودسرانه یا تغییر دوز خودداری کنید.

عوارض جانبی کلومیپرامین

کلومیپرامین ممکن است برخی از اثرات ناخواسته را ایجاد کند. اگرچه همه‌ی این عوارض جانبی ممکن است رخ ندهد، اما در صورت بروز ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشند.

عوارض جانبی ای که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند

در صورت بروز هر کدام از عوارض جانبی زیر هنگام مصرف کلومیپرامین، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی رایج:

درد مثانه
ادرار خونی یا ابری
تاری دید
بدن‌درد
سوزش، خارش، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن
ادرار کردن با سوزش یا دردناک
سرگیجه، ضعف یا سبکی سر هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته
تون عضلانی بیش از حد
ترس یا عصبی بودن
احساس غم یا خالی بودن
تب
تغییرات شنوایی
کهیر یا جوش، بثورات پوستی
تحریک‌پذیری
کمردرد یا پهلو درد
سفتی، تنش یا گرفتگی عضلات
تمرکز ضعیف
حرکت ریتمیک عضلات
عطسه کردن
تنگی قفسه سینه
مشکل تنفس
خستگی یا ضعف غیرمعمول
تغییر صدا

عوارض جانبی جدی:

عصبانیتی که کنترل آن سخت است.
اضطراب
بزرگ شدن پستان
تغییرات بینایی
درد یا ناراحتی قفسه سینه
لرز
کاهش دفعات ادرار
تنفس عمیق یا سریع همراه با سرگیجه
مشکل در صحبت کردن
دهان خشک
ضربان قلب سریع، نامنظم
سردرد شدید و ضربان دار
حالت تهوع
بی حسی پا، دست و اطراف دهان
بی حسی سوزن سوزن شدن، درد یا ضعف در دست ها یا پاها
درد در هنگام رابطه جنسی
تغییر حالات ناگهانی
بی قراری
زخم ، زخم یا لکه های سفید بر روی لب‌ها یا زبان یا داخل دهان
تعریق
تورم صورت، انگشتان، پاها یا پایین پاها
استفراغ

عوارض جانبی ای که نیاز به مراقبت فوری پزشکی ندارند

برخی از عوارض جانبی کلومیپرامین ممکن است رخ دهد که معمولاً نیازی به مراقبت پزشکی ندارند. با سازگاری بدن با دارو، این عوارض جانبی ممکن است از بین بروند. در صورت ادامه یا آزار دهنده بودن عوارض جانبی زیر، یا در صورت داشتن هرگونه سوال در مورد آن‌ها، با متخصص بهداشت خود مشورت کنید.
تاول زدن، ایجاد پوسته، تحریک، خارش یا قرمزی پوست
یبوست
پوست ترک خورده، خشک یا پوسته پوسته شده
تغییر در علاقه به رابطه جنسی
اسهال
پوست خشک
سوزش سردل
ناتوانی در نعوظ یا حفظ آن
افزایش علاقه به رابطه جنسی
درد یا تورم مفصل
جوش زدن
قرمزی صورت، گردن، بازوها و گاهی اوقات بالای قفسه سینه
لرزش در پاها، بازوها یا دست‌ها
ناراحتی معده، ناراحتی یا درد
تورم
لرزش
دوره های قاعدگی نامنظم
درد پستان

موارد احتیاط و هشدار در مصرف

قبل از مصرف کلومیپرامین، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود بگویید یا اگر به سایر داروهای
ضد افسردگی سه حلقه ای (به عنوان مثال ایمی پرامین، نورتریپتیلین) آلرژی دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

سابقه پزشکی:

قبل از استفاده از کلومیپرامین، سابقه‌ی پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

مشکلات خون (به عنوان مثال، پورپورا، ترومبوسیتوپنی)
مشکلات تنفسی (به عنوان مثال، آسم، برونشیت مزمن)
سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی گلوکوم یا همان آب‌سیاه چشم (نوع بسته شدن زاویه)
اختلالات خوردن (به عنوان مثال: پرخوری عصبی)
مشکلات قلبی (به عنوان مثال: آریتمی، بیماری عروق کرونر، حمله قلبی اخیر)
ناراحتی های روده‌ای (به عنوان مثال، یبوست مزمن، ایلئوس)
مشکلات کبدی
عیوب کلیوی
سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی.
سابقه‌ی بستری شدن در بیمارستان برای واکنش بسیار جدی به برخی از داروها (سندرم بدخیم نورولپتیک).
سوزش معده / اسید معده در مری (به عنوان مثال: به علت فتق هیاتال).
تشنج
تیروئید بیش از حد فعال (پرکاری تیروئید).
مشکلات ادراری (احتباس ادرار، بزرگ شدن پروستات).
هر بیماری که ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد (به عنوان مثال: وابستگی به الکل/ آرام بخش، استفاده از درمان الکتروشوک، آسیب مغزی).

موارد هشدار:

کلومیپرامین ممکن است شرایطی را ایجاد کند که بر ریتم قلب تاثیر بگذارد ( طولانی شدن QT). طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع/ نامنظم جدی (به ندرت کشنده) و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که بلافاصله به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
اگر شرایط پزشکی خاصی داشته باشید یا داروهای دیگری مصرف کنید که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود، خطر طولانی شدن QT ممکن است افزایش یابد.
برای کاهش سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.
قبل از جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که کلومیپرامین را مصرف می‌کنید.
هنگام استفاده از کلومیپرامین در کودکانی که در ورزش‌های فعال شرکت می‌کنند، احتیاط می‌شود، زیرا ممکن است خطر مشکلات قلبی را افزایش دهد.

افراد مسن:

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی کلومیپرامین، به ویژه خون‌ریزی، گیجی، سرگیجه و طولانی شدن QT حساس باشند.
سرگیجه و گیجی می‌تواند خطر زمین خوردن را افزایش دهد.
بزرگسالان مسن نیز ممکن است به کمبود سدیم خون مبتلا شوند، به خصوص اگر ازقرص های ادرار آور استفاده می‌کنند.

بارداری:

کلومیپرامین باید فقط در مواردی که به وضوح در دوران بارداری مورد نیاز است، استفاده شود.
نوزادان تازه متولد شده در معرض کلومیپرامین در دوران بارداری ممکن است علائم ترک یا عوارض جانبی را تجربه کنند.
در صورت مشاهده‌ی لرزش، مشکلات تغذیه‌ای، تنفس سریع یا تشنج در نوزاد تازه متولد شده‌ی خود؛ بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

از آنجا که مشکلات ذهنی/ خلقی درمان نشده (مانند وسواس فکری، افسردگی، حمله وحشت) می‌تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف کلومیپرامین را قطع نکنید، مگر اینکه توسط پزشک شما دستور داده شود.
اگر قصد بارداری دارید، یا فکر می کنید باردار هستید، فوراً با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از کلومیپرامین در دوران بارداری صحبت کنید.

شیردهی:

کلومیپرامین به شیر مادر منتقل می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد.
قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

سیگار:

سیگار کشیدن سطح خون کلومیپرامین را کاهش می‌دهد.
اگر سیگار می‌کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده‌اید، به پزشک خود بگویید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد این دارو بهتر است از سرویس مشاوره دارویی دکترتو استفاده کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است نحوه‌ی عملکرد داروهای شما را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. برخی از محصولاتی که ممکن است با کلومیپرامین تداخل داشته باشند عبارتند از:

داروهای ضد کولینرژیک (به عنوان مثال: آتروپین، آلکالوئیدهای بلادونا، اسکوپولامین)
داروهای خاصی برای فشار خون بالا (به عنوان مثال: کلونیدین، گوانتیدین)
دیگوکسین(داروی قلبی)
مکمل‌های تیروئید
اسید والپروئیک

ایجاد خونریزی:

داروهایی که در صورت مصرف همزمان با کلومیپیرامین می‌توانند خونریزی ایجاد کنند:

وارفارین
هپارین
داروهای ضد پلاکت از جمله آسپرین

داروهای مهارکننده MAO:

مصرف داروهای مهار کننده‌ی MAO با کلومیپرامین ممکن است باعث تداخل دارویی جدی ( احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با کلومیپرامین از مصرف داروهای مهار کننده‌ی MAO خودداری کنید. اکثر بازدارنده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با کلومیپرامین مصرف شوند. داروهای مهارکننده MAO شامل: